وقتی می شی نیاز من اگه نباشی پیش من
اشکای چشمامو ببین که می ریزه به پای تو
بازم که بی قرارمو دلواپس نگاه تو
تموم هستی منی بمون همیشه پیش من
اگه شدم عاشق تو نذار که بی تاب بمونم
لا لایی شبام تویی نذار که بی خواب بمونم
دارم برات شعر می خونم شاید به یادم بمونی
فقط یه چیز ازت می خوام همیشه عاشق بمونی
سیب سرخی را به من بخشید و رفت
ساقه سبز مرا او چید و رفت
عاشقیهای مرا باور نکرد
عاقبت بر عشق من خندید و رفت
اشک در چشمان گرمم حلقه زد
بی مروت گریه ام را دید و رفت
چشم از من کند و از من دل برید
حال بیمار مرا فهمید و رفت
با غم هجرش مدارا می کنم
گر چه بر زخمم نمک پاشید و رفت
زیبایی دنیا را تنها آن لحظه که به چشمان تو
نگریستم یافتم
و از آن پس هیچ لحظه ای از عمرم
بدون اندیشه تو سپری نشد
اگر عمر من تنها یک شب باشد
آرزو دارم همان یک شب را با تو بگذرانم
چرا که محبوب من این دنیا زمانی زیباست که
در کنار تو باشم . . .
دیدمت وقتی که چشمانم پر از اشک بودند
داشتی به سمت من می امدی
اشک جلوی دیدم را گرفته بود
تصویری محو از تو را می دیدم
گفتم اشک هایم را پاک کنم
شاید بهتر ببینمت
وقتی پاک کردم تو دیگر نبودی
سالهاست تو در اشک هایم مسکن داری
هر وقت چشمهایم پر از اشکند تو هم می ایی
کاش در عالم واقعیت هم می دیدمت
ای صاحب اشک های من کاش روزی
خودت اشک هایم را پاک کنی
قلبم سرشار از تو
در نگاهم تنها نگاه تو
بر لبانم تنها نام تو
بر مشامم تنها عطر دلنشین تو
و تو تنها تکیه گاه من
بیا عشقم که بی تو من نفس را هم نمی خواهم
که بی تو ثروت و مال و هوس را هم نمی خواهم
بیا عشقم که با تو هر نفس رنگی و دل شاد است
بیا با تو دل غمگین من آزاد آزاد است . . .
هیچ وقت نگفتند که به زور باید لبخند زد . . .
.
.
بعضی وقت ها باید تا نهایت آرامش گریست . . .
.
.
آنگاه تبسمی مهمان لب هایت می شود . . .
.
.
که زیبا تر از رنگین کمان بعد باران است . . .
من بهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو بهار
ناز انگشتای بارون تو باغ ام می کنه
میمون جنگلا تاغم می کنه
تو بزرگی مثل شب
اگه مهتاب باشه یا نه
تو بزرگی مثل شب. . .
فاصله ها از گذر لحظه ها دیر ترند
تو باش که بودنت برای من به شیرینی هزار بار تکرار لحظه هاست
همیشه به خاطر بسپار :
که من بارانم و تو تپش لحظه های منی
تو خورنده و محو کننده صدای قطره های منی
به تو می گویم که اگر باران می بارد و می بارد که محو شود و از بین برود
همیشه به خاطر داشته باش :
<< باریدن باران بهانه ایست برای بوسیدن زمین>>
تو اگه پاییز زردی واسه من بهار سبزی
تو اگه هوای سردی واسه من همیشه گرمی
تو اگه ابر سیاهی واسه من ابر بهاری
تو اگه دشت گناهی واسه من یه بی گناهی
تو اگه غرق نیازی واسه من یه بی نیازی
تو اگه رفیق راهی واسه من یه تکیه گاهی
در ان پر شور لحظه . . .
دل من با چه اصراری تو را خواست
و من می دانم چرا خواست
و می دانم که پوچ هستی و این لحظه ها
که نامش عمر و دنیاست
اگر باشی تو با من
خوب و جاویدان و زیباست . . .
زندگی آرام است مثل آرامش یک خواب ...
زندگی شیرین است مثل شیرینی یک روز قشنگ ...
زندگی رویایی است مثل رویای یکی کودک ناز ...
زندگی زیبایی است مثل زیبایی یک غنچه باز ...
زندگی تک تک این ساعت هاست ...
زندگی چرخش این عقربه هاست ...
زندگی راز دل مادر من . . . . زندگی پینه ی دست پدر است
زندگی مثل زمان در گذر است
اینجا در قلب من حد و مرزی برای حضور تو نیست
به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم . . .
مگر ماهی بیرون از آب می تواند نفس بکشد
مگر می شود هوا را از زندگیم برداری و من زنده بمانم . . .
بگو معنی تمرین چیست؟بریدن از چه چیزی را تمرین کنم!!!
بریدن از خودم را ؟!
مگر همیشه نگفتم که تو پاره ای از منی ؟!
از من نپرس که برای چه اشک هایم را به پروانه ها هدیه می دهم
همه می دانند که دوری تو روحم را می ازارد
تو خود پروانه ها را به من سپردی
که مهمان لحظه های بی کسی ام باشد
نگاهت را از چشمم بر ندار
مرا از من نگیر
هوای سرد اینجا را دوست ندارم
مرا عاشقانه در آغوش بگیرکه بی تو سخت تنهایم . . .
ماه من
ماه من غصه چرا ؟؟؟
آسمان را بنگر که هنوز بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد
یا زمینی را که دلش از سردی شب های خزان
نه شکست و نه گرفت
بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت
تا بگوید که هنوز پر امنیت احساس خداست
ماه من غصه چرا ؟؟؟
تو مرا داری و من هر شب و روز
آرزویم همه خوشبختی توست
ماه من دل به غم دادن و از یاس سخنها گفتن
کار آنهایی نیست که خدا را دارند . . .
ماه من غم و اندوه اگر هم روزی مثل باران بارید
یا دل شیشه ایت از لب پنجره عشق
زمین خورد و شکست
با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود که خدا هست خدا هست
او همانیست که در تارترین لحظه شب
راه نورانی امید نشانم می داد
او همانیست که هر لحظه دلش می خواهد
همه زندگی ام غرق شادی باشد
ماه من غصه اگر هست بگو تا باشد
معنی خوشبختی بودن اندوه است . . .
این همه غصه و غم این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین ولی از یاد مبر
پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا
و در آن باز کسی می خواند که
خدا هست خدا هست . . .
دوست داشتن یک نفر دیوونگییه . . .
دوست داشته شدن توسط یک نفر یک هدیه است . . .
دوست داشتن کسی که دوست داره وظیفه است . . .
اما !!!
دوست داشته شدن توسط کسی که دوستش داری زندگییه . . .
می گویند عاقل باشم آنها چه می دانند ؟
آنها که هرگز عاشق تو نبوده اند
چه کسی جز من
صدای خنده های دلربای تورا شنیده است؟
چه کسی جز من در نگاه تو غرق گشته است؟
چه کسی جز من اسیر تو بوده است؟
آنها چه می دانند که تو
همه کس منی
می گویند عاقلانه فکر کنم خنده ام می گیرد...
چگونه می توانم برای نفس کشیدن به یاد تو
راه رفتن به یاد تو
زنده بودن به یاد تو
برای خوشبختیم
خوشبختی انسانی که برای تو زنده است
من عاقلانه فکر کنم ؟؟؟؟
می دانی ؟
گاهی فکر می کنم من
تو شده ام
برای تو که تمام دنیای منی . . .
من به تو خندیدم
من به تو خندیدم چون که می دانستم تو به چه دلهره
ازباغچه ی همسایه سیب را دزدیدی
پدرم از پی تو تند دوید
و نمی دانستی باغبان پدر پیر من است
من به تو خندیدم
تا که با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک
دل من گفت برو
چون نمی خواست به خاطر بسپارد
گریه ی تلخ تو را
و من رفتم و هنوز سالهاست که در ذهن من ارام ارام
حیرت و بغض و نگاه تو تکرار کنان
می دهد ازارم و
من اندیشه کنان غرق این تکرارم که
چه می شد اگر باغچه ی ما سیب نداشت . . .
منو ببخش
منو ببخش عزیز من اگه می گم باهام نمون
دستای خالیمو ببین اخر قصه رو بخون
ترانه ای رو که برات گفته بودم فروختمش
با پول اون نخ خریدم زخم دلم رو بستمش
همسفر شعر و جنون عاشق ترین عالمم
تو عشقتو از من بگیر من واسه تو خیلی کمم
بین من و تو فاصله است یک در سرد اهنی
من که کلیدی ندارم تو واسه چی در می زنی
این در سرد لعنتی شاید نخواد که وا بشه
قلبتو بردارو برو قطار داره سوت می کشه
همسفر شعر و جنون عاشق ترین عالمم
تو عشقتو از من بگیر من واسه تو خیلی کمم
برای زندگی کردن بسیار کم فرصت داریم
اما برای روزی که خواهیم رفت
از اینجا تا ابدیت
قدر ثانیه های اندک زندگیت را بدان
شاید آن دنیا به آن گونه که فکر میکنی نباشد
آهای تو !!
تو که چشمای قشنگت خونه ی صد تا ستارست !
تو که لبخند طلاییت واسه من عمری دوبارست !
بیا و مثله گذشته جز به من به همه شک کن !
من بدون تو میمیرم بیا و بهم کمک کن
خداحافظ همین حالا
همین حالا که من تنهام
خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شدن چشمام
خداحافظ کمی غمگین
به یاد اون همه تردید
به یاد اسمونی که من رو از چشم تو می دید
اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت سادس
نه اینکه می شه باور کرد دوباره اخر جادست
خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویا ها
بدون بی تو و با تو همینه رسم این دنیا
خداحافظ
خداحافظ
خداحافظ همین حالا . . .
ساعت ۳ شب بود که صدای زنگ تلفن پسری را از خواب بیدار کرد
پشت خط مادرش بود
پسر با عصبانیت گفت:چرا این وقت شب مرا از خواب بیدار کردی ؟؟
مادر گفت ۲۵ سال قبل در همین موقع شب تو مرا از خواب بیدار کردی
فقط می خواستم بگم تولدت مبارک
پسراز اینکه دل مادرش را شکسته بود تا صبح خوابش نبرد
صبح سراغ مادرش رفت
وقتی داخل خانه شد مادرش را پشت میز تلفن دید
با شمع نیمه سوخته . . .
ولی مادر دیگر در این دنیا نبود
همه جا حرف تو هست همه برات گل می یارن
چرا مردم نمی خوان دست از سر تو بردارن
بگو که من دیوونتم دوست دارم خیلی زیاد
اگه نگی من می میرم و دق می کنم دلت میاد
مگه از عشق من و چشمای تو بی خبرن
چرا راحت نمی گی تا همه از اینجا برن . . .
الهی که من بمیرم
تو تک فانوس شبستان های تاریک قلب منی
که به امید صبح و روشنایی به افق بی کرانه های روشن
دست بلند می کنی
و سیب را از روی شاخه به امید شیرینی لحظه های تلخم
و چراغ را به امید لحظه های تاریکم به تنهایی من هدیه می کنی
پس ای شیرینی و روشنایی هدیه شده
به شیرینی تمام سیب های روی شاخه ی درختان سر سبز دنیا
و به روشنایی تمام فانوس های دنیا
دوستت دارم . . .
در کنار تو . . .
در سینه ام جایگاهی است
نامت را حک کردم
هر روز تو را می بوسم و می بویم و عاشقانه
چشمانت را نگاه می کنم . . .
دنیایی ساخته ام
خانه ای بر بلندای محبت
رشته های مهر پیچک هایش گلدان هایی پر از گلهای سرخ
و تو تنها معبود خانه ی کوچک من
خانه ای که به وسعت سرسبزی کوهساران است . . .
و من در کنار چشمه ساران محبت دستانت را می فشارم
من فردای امید را با چشمانی مشتاق می نگرم
در کنار تو . . .
نامه
نامه ی چارلی چاپلین به دخترش :
تا وقتی قلب عریان کسی را ندیدی بدن عریان خودت را نشان نده . . .
هیچ وقت چشمانت را برای کسی که معنی نگاهت را نمی فهمد گریان مکن . . .
قلبت را خالی نگاه دار اگر هم روزی خواستی کسی را در قلبت جای دهی
سعی کن که فقط یک نفر باشد و به او بگو که تو را بیشتر از خودم و کمتر
از خدا دوست دارم زیرا که به خدا اعتقاد دارم و به تو نیاز . . .
عجب صبری خدا دارد . . .
عجب صبری خدا دارد !!
اگر من جای او بودم که در همسایه ی صدها گرسنه
چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم
نخستین نعره ی مستانه را خاموش آندم بر لب پیمانه می کردم
عجب صبری خدا دارد !!
اگر من جای او بودم
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو
آواره و دیوانه می کردم . . .
عجب صبری خدا دارد !!
اگر من جای او بودم
به گرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان
سراپای وجود بی وفا معشوق را
پروانه می کردم . . .
عجب صبری خدا دارد !!
چرا من جای او باشم ؟!؟!؟!؟
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و تاب تماشای
تمام زشت کاری های این مخلوق را دارد !
وگرنه من به جای او چو بودم
یک نفس کی عادلانه سازشی با جاهل فرزانه می کردم !!
عجب صبری خدا دارد !! عجب صبری خدا دارد !!
آدم
نامت چه بود ؟ آدم
فرزند ؟ بنویس اولین یتیم خلقت
محل تولد ؟ بهشت پاک
اینک محل سکونت ؟ زمین خاک
آن چیست بر گرده نهادی ؟ امانت است
قدت ؟ روزی چنان بلند که همسایه ی خدا . اینک به قدر سایه بختم به روی خاک
اعضاء خانواده ؟ حوای خوب و پاک قابیل خشمناک هابیل زیر خاک
روز تولدت ؟ روز جمعه به گمانم روز عشق
رنگت ؟ اینک فقط سیاه ز شرم چنان گناه
چشمت ؟ رنگی به رنگ بارش باران که ببارد ز آسمان
وزنت ؟ نه آنچنان سبک که پرم در هوای دوست نه آن چنان وزین که نشینم بر این خاک
جنست ؟ نیمی مرا ز خاک نیمی دگر خدا
شغلت ؟ در کار کشت امیرم
شاکی تو ؟ خدا
نام وکیل ؟ آن هم خدا
جرمت ؟ یک سیب از درخت وسوسه
تنها همین ؟ همین !!!!!
حکمت ؟ تبعید در زمین
همدست در گناه ؟ حوای آشنا
ترسیده ای ؟ کمی
ز چه ؟ که شوم اسیر خاک
آیا کسی به ملاقاتت آمده ؟ بلی
که ؟ گاهی فقط خدا
داری گلایه ای ؟ دیگر گلایه نه ولی ...
ولی چه ؟ حکمی چنین آن هم یک گناه ؟!!
دلتنگ گشته ای ؟ زیاد
برای که ؟ تنها خدا
آورده ای سند ؟ بلی
چه ؟ دو قطره اشک
داری تو ضامنی ؟ بلی
چه کسی ؟ تنها کسم خدا
در آخرین دفاع ؟
می خوانمش که چنان اجابت کند دعا ...
بی تو ...
چه خواهم شد کجا خواهم رفت
بی تو
بی تو هزاران بار در لحظه خواهم مرد
بی تو باید قطره را به دریا سپرد
بی تو تمام هستی ام از بین خواهد رفت
بی تو باید همیشه خشک شد
با تو من کرانه های آسمان را در آغوش دارم
با تو من بذر محبت را همه جا می کارم
و از انگور سخنت میگویم ...
با تو مفهوم عشق را زمزمه خواهم کرد
و برای غنچه ها معصومانه خواهم بارید . . .
راز رسیدن
لیلی زیر درخت انار نشست
درخت انار عاشق شد ................گل داد سرخ سرخ
گلها انار شدند . . . داغ داغ
هر انار هزار دانه داشت.............دانه ها عاشق بودند
دانه ها توی انار جا نمی شدند . . . انار کوچک بود
دانه ها ترکیدند !!! .... انار ترک برداشت
خون انار روی دست لیلی چکید !!
لیلی انار ترک خورده را از شاخه چید
مجنون به لیلی هش رسید ........
خدا گفت : راز رسیدن فقط همین بود . . .
کافی است انار دلت ترک بخورد . . .
لیلی و مجنون
هنگامی که تمام زیبایی های جهان از نظر مجنون به خاک سپرده شد
مجنون خود را به مزار معشوقه ی خود رسانید
سنگ قبر را بغل کرد و از دل گریست
سعادت آرزو یافت که در جوار لیلی جان به جان تسلیم کند ...
ولی ای طبیعت ستمگر
تو این سعادت را از من دریغ داشتی
بهترین هدیه برای عاشق با وفایی
زمانی که دل شکسته ام برای همیشه در زیر خاک سرد آرامید
باشد که !!!!
بوته ی گل سرخی دور از گلهای دیگر آرام بر روی گورم پر پر شده و بشکند
در آن روز از من نشانی در این جهان نخواهد بود . . . ولی !!
روح جاودانه ام همچون دوستی وفادار به نزدت خواهد آمد و در خاموش شب
آهسته به گوشت خواهد گفت :
مرا به یاد آور !!!!
ناگهان چقدر زود دیر میشود ...
حرف های ما هنوز نا تمام
تا نگاه میکنی وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی !!!
پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر میشود
آآآآآآآآآی !!!
ای دریغ و حسرت همیشگی ...
ناگهان چقدر زود دیر میشود
گردن آویز کسان دیگری ....به نام پیوند دهنده ی قلبها
هرگز فراموش نمیکنم آن دروغی را که عشق نام نهاده اند
زیرا هم آغوشی پیکرها به معنای یگانگی قلبها نیست
عشق یک علاقه ی شدید قلبیست
تقدیم به کسانی که زندگی را به معنای شرافت میدانند
عشق پاک را به هوا و هوس ترجیح میدهند
انسانیت کلمه ای است مبهم (محترم) نه بازیچه ی عشق
و برای آنان که از لذت گناه متنفرند ...